| پیش بینی سازگاری با مدرسه براساس توانایی همدلی و سبک های دلبستگی به همسال |
| کد مقاله : 1183-6MEDUCT (R1) |
| نویسندگان |
|
فاطمه پورآقا رودبرده *1، سیده سوگند ابوالقاسمی چوبه2 1عضو هیات علمی موسسه آموزش عالی راهبرد شمال 2موسسه آموزش عالی راهبرد شمال |
| چکیده مقاله |
| هدف پژوهش حاضر، پیش‌بینی سازگاری با‌مدرسه بر اساس توانایی همدلی و سبک‌های‌دلبستگی به همسالان بود. روش این پژوهش توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول(پایه نهم)، مدارس دولتی آموزش و پرورش ناحیه دو شهرستان رشت در سال 1403-1402 بود که از بین آن ها 201نفر با استفاده از جدول(Kruger's and Morgan's, 1970 )برآورد و به شیوه نمونه گیری دردسترس با استفاده از پرسشنامه‌های سازگاری با مدرسه(سواری، 1398)، پرسشنامه همدلی(Davis, 1983) و سبک دلبستگی به همسالان(سواری، 1398) مورد بررسی قرار گرفتند. تحلیل داده‌ها با استفاده از همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره و با استفاده از نرم افزار 26-SPSS انجام شد. یافته‌ها نشان داد که توانایی همدلی (r=0/46)و سبک دلبستگی ایمن(r=0/37) با سازگاری با مدرسه رابطه مثبت و معناداری دارند(p<0/05). سبک‌های دلبستگی اضطرابی (r=0/61)و اجتنابی(r=-0/49) با سازگاری با مدرسه رابطه منفی و معناداری دارند(p<0/05). نتایج رگرسیون نیز نشان داد که سبک های دلبستگی به همسال و توانایی همدلی 83/0 از میزان سازگاری با مدرسه را پیش بینی می کند. به‌طور کلی، این نتایج نشان می‌دهند که تقویت مهارت‌های همدلی و ایجاد دلبستگی ایمن می‌تواند به بهبود سازگاری دانش‌آموزان با محیط مدرسه کمک کند. |
| کلیدواژه ها |
| سازگاری با مدرسه، همدلی، سبک های دلبستگی به همسال |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی |