| دواتنوگرافی (مردم‌نگاری دوگانه)، روش‌شناسی کارآمد در زمینه‌های تربیتی |
| کد مقاله : 1048-6MEDUCT (R1) |
| نویسندگان |
|
مهدی نامداری پژمان * گروه مدیریت آموزشی، دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران |
| چکیده مقاله |
| مردم‌نگاری دوگانه، یک رویکرد روش‌شناختی جدید است که دیدگاه‌های دو یا چندگانه را در تحقیق در مورد مسائل آموزشی تخصصی در بر می‌گیرد. هدف آن بررسی و تفسیر تعاملات و تجربیات افراد در زمینه‌های آموزشی، ادغام دیدگاه‌های متعدد برای تقویت درک غنی‌تر از پویایی در گروه است. این رویکرد عمق تحقیق کیفی را با ادغام بینش‌های شرکت‌کنندگان یا ذینفعان مختلف درگیر در فرآیند آموزشی افزایش می‌دهد. پژوهش حاضر با هدف معرفی این روش، به‌منظور آگاهی مخاطبان از فلسفه (چیستی)، چرایی و چگونگی انجام آن انجام شد. ازآنجاکه مردم‌نگاری دوگانه در بافتار علوم اجتماعی نضج پیدا کرده است؛ سعی شد ابتدا از منظر علوم اجتماعی به روش‌شناسی‌ها پرداخته شود و پس از آن، اهمیت «زمینه» در روش‌شناسی و نقش آن در جهت‌گیری‌های تحقیقاتی مورد مداقه قرار گرفت. ویژگی‌های خاص مردم‌نگاری دوگانه مانند ماهیت مشارکتی، رویکرد گفت‌وشنودی و تمرکز بر تأمل و تمایز آن با نوع سنتی در سه بخش نقش پژوهشگر، گردآوری داده‌ها و جهت‌گیری نتیجه در بخشی دیگر از این مقاله مورد بررسی قرار گرفت. مردم‌نگاری دوگانه در سه حوزه اصلی در مشاوره و راهنمایی شامل تقویت حساسیت‌های فرهنگی، ترویج یادگیری مشارکتی و توسعه مهارت‌های پژوهشی عمل می‌کند. همچنین بخش‌های زیر جنبه‌های کلیدی کاربرد مردم‌نگاری دوگانه در محیط‌های آموزشی مشتمل بر سه بخش فعالیت‌های تأمل‌ورزانه، یادگیری مشارکتی و ملاحظات اخلاقی است که به تفصیل در این مقاله به آنها پرداخته شده است. در نهایت براساس، ویژگی‌های خاص این روش، پیشنهادهایی برای کاربست آن در تعلیم‌وتربیت به‌ویژه در راهنمایی و مشاوره ارائه شده است. |
| کلیدواژه ها |
| دواتنوگرافی، مردم‌نگاری دوگانه، تعلیم‌وتربیت، روش‌شناسی، زمینه، تربیت معلم، راهنمایی و مشاوره |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی |